Akkerbouw |
Ploegen |
|
Akkerbouw is de basis van het bestaan in Kasuliyili. Of zoals zij het zelf omschrijven: "het is onze ruggengraat". Maar het klimaat in Noord-Ghana is grillig. Soms valt er zo weinig regen (of juist zoveel) dat de oogst mislukt. De zogenaamde "hunger gap" ligt dan op de loer. Dat is de periode waarin er nog niet geoogst kan worden, maar de voedselvoorraden wel al zijn verbruikt. Vandaar dat het Maltima Development Project niet alleen de akkerbouw in het regenseizoen stimuleert, maar ook activiteiten die doorgaan in het droge seizoen: kleinschalige veeteelt en verwerking van producten. Zo zijn de vrouwen en hun gezinnen voor hun inkomen en voedselvoorziening veel minder afhankelijk van de akkerbouw. Traditioneel verbouwen vrouwen gewassen die in de dagelijkse vitaminen voorzien, zoals okru, maïs en pinda's. Mannen verbouwen vaak koolhydraatrijke gewassen, zoals yam, cassava en gierst.
|
Het project is begonnen met de wens van vrouwen om om hun land eerder in het seizoen en beter te bewerken. Van 2008 t/m 2011 gebeurde dit met behulp van ossen en trekploegen. Van 2012 t/m 2017 huurde het MDP comité een tractor met bestuurder in. Vanaf 2018 had het MDP comité de beschikking over een eigen tractor. De akkers liggen meestal buiten het dorp en ver uit elkaar. Voor elke deelnemer worden 2 acres geploegd: 1 acre is ongeveer 4.000 m2. Per geploegde acre betaalt een deelnemer 1 zak producten terug aan het project.
De eigen tractor heeft als voordeel dat ze: - geen tractor met bestuurder meer hoeven te zoeken - de tractor eerder en flexibeler in kunnen zetten - geld kunnen verdienen om zichzelf te bedruipen |
|
|
|
|
ZaaienWie zaait, die oogst. Maar dan moet er wel wat te zaaien zijn. En dat is er door tegenvallende oogsten niet altijd in Noord-Ghana. Vandaar dat vrouwen een zaaigoedlening kunnen krijgen. Deze lening wordt meestal terugbetaald in de vorm van producten, met 5 procent rente. Het MDP comité verkoopt deze producten later in het seizoen met winst, zodat het project kan blijven draaien.
|
SchapenAls een vrouw schapen wil fokken, moet ze eerst zelf voor een nachtverblijf met omheining voor de dieren zorgn. Daarna krijgt ze een training. Vervolgens krijgt ze 3 schapen als lening en geeft na 3 jaar 4 schapen terug aan het project. Schapen worden vaak gebruikt als "verzekering". Bij onvoorziene omstandigheden (ziekte, overlijden), kan een schaap worden verkocht om in onkosten te voorzien.
|
ProductenVrouwen kunnen een kleine geldlening krijgen om sheaboter, pindapasta en zeep te produceren. Zij krijgen een training om de nodige praktische, hygiënische en zakelijke vaardigheden op te doen. De producten verkopen zij op de lokale en regionale markt. Op deze kleine geldleningen vraagt het MDP comité een rente van 10 procent, zodat zij in haar eigen onkosten kan voorzien.
|
SparenElke zaterdag komen twee groepen deelnemers bij elkaar om ieder 50 cent tot 2 euro in een "metal box" te doen. Vrouwen mogen in overleg met de groep een bedrag uit deze spaarpot lenen tegen 10 procent rente. Aan het eind van het jaar heeft iedereen zo een bedrag gespaard, dat vervolgens naar eigen inzicht geïnvesteerd kan worden.
|
Kunstmest
In Kasuliyili wordt veelvuldig gebruik gemaakt van natuurlijke bemesting, maar voor het verbouwen van bepaalde gewassen, zoals maïs, rijst en peper, zijn extra mineralen nodig. Daarom biedt het MDP comité kunstmest aan als lening. Per zak kunstmest moet er 1 zak producten met 5 procent rente worden teruggegeven aan het project. Kunstmest is niet per definitie slecht. Mits zorgvuldig gebruikt, zorgt het juist voor een vruchtbare bodem en dus een betere oogst. In veel geïndustrialiseerde landen bestaat er door intensieve veeteelt een mestoverschot. In veel ontwikkelingslanden, zoals Ghana, is er echter een tekort aan mest. Kunstmest is mede daardoor relatief duur. Vandaar dat SuhuYini samen met het MDP op zoek gaat naar alternatieven.
